Jeden na jednego w pokerze – jak grać Heads-up?

Heads-up to formuła gry, która polega na grze „jeden na jednego”. Jest to metoda, która staje się coraz bardziej popularna i warto przybliżyć sposoby gry.

Na początku, jak zaczynaliśmy pisać o pokerze, była mowa o tym, że aby nabrać doświadczenia należy grać freeroll’e. Owszem, jest to prawda, prawdą jest również to, że nie jesteśmy wstanie wygrać żadnego turnieju, jeśli nie opanujemy sztuki wygrywania z jednym przeciwnikiem.

W darmowych turniejach bardzo często zdarza się sytuacja, podczas której zostaje tylko dwóch zawodników my i nasz rywal. Co robić w takiej sytuacji? Przecież do tej pory grałem na słotach gdzie w grze uczestniczyło czynnie 5-8 graczy?

Tu pojawiają się schody, po których chciałbym Cię poprowadzić. Jak grać w pojedynkach „jeden na jeden”, aby wygrywać? Nie jest to zadanie łatwe, mam nadzieję, że czytając ten artykuł przynajmniej po części polepszycie swoje umiejętności.

Naszym podstawowym zadaniem w grze Heads-up jest… zmylenie zawodnika! Tak, dokładnie, często gra w takich pojedynkach opiera się na blefach, które po zakończeniu mogą przynieść nam spory zastrzyk gotówki. Blefowanie to jednak nie jedyna metoda osiągnięcia korzyści w tym przypadku, podstawą jest tutaj ciągła analiza sytuacji oraz zmiana strategii gry.

Gramy agresywnie już na początku, kradnąc jednocześnie „ciemne”, po chwili jednak pasujemy dając szanse przeciwnikowi. Wchodzą odpowiednio do gry jesteśmy w stanie na samych „blindach” sporo ugrać. Pojawia się tutaj pewien paradoks…

Do tej pory w naszych artykułach można było przeczytać o tym, jaki to jest poker, że trzeba grać rozważnie, nie podpalać się, być ostrożnym i cierpliwym. Tutaj jednak już na początku okazuje się, że gra „jeden na jednego” to prawdziwa pokerowa wojna! Trzeba na to patrzeć jednak w inny sposób. Cierpliwie można grać, gdy przy stole siedzi wielu zawodników, jeśli jednak mamy tylko jednego rywala musimy pamiętać, żeby popełnić jak najmniej błędów, bo tylko ich brak daje nam korzyści w postaci kolejnych zwycięstw!

Możemy grać niemal w dowolny sposób, jednak musimy pamiętać o jedynym – nie możemy popełniać błędów, bo tylko ich uniknięcie wyniesie nas na wyżyny. Wydaje się to na tyle banalne, że większość z Was powie w tej chwili, że ja to wszystko wiem, kończę czytać ten artykuł i idę zagrać jeden na jednego, aby wygrać trochę grosza. Powodzenia, jednak pamiętajcie, że unikanie błędów wiąże się z pewnym ciągiem zdarzeń, o których warto pamiętać. Postaram się je po części przybliżyć, jeśli jeszcze czytacie ten artykuł ;-).

Istotne wejście do gry

Grając w standardowego Texas Hold’ema wchodzimy do gry tylko wtedy, gdy posiadamy odpowiednią rękę startową (przynajmniej tak powinno być), w rozgrywce Heads-up bardzo często zdarza się, że wchodzimy z dużo większą ilością rąk. Dlaczego się tak dzieje? Przede wszystkim ze względu na myślenie graczy

„Jeden rywal, więc powinien mieć stosunkowo porównywalne karty do mnie a i nuta prawdopodobieństwa tego, że jego karty są wyższe od moich jest znacznie mniejsza niż grałbym z 10 rywalami.”

Istnieje statystyczne przekonanie, że niemal każda karta lepsza od J5 ma ponad 50% szans na wygranie rozdania, tak więc powinniśmy z taką ręką bez wahania wchodzić do gry. Pamiętajmy, żeby nie grać schematycznie, wejdźmy czasem do gry z 84 i pokażmy przeciwnikowi, że takowych schematów w naszej grze nie ma. Da mu to do myślenia, przez co będziemy w stanie w odpowiednim momencie zaatakować.

Z drugiej strony czasem opłaca się „dopasować do gry naszego rywala”. Rozpoczynając grę jeden na jednego spotkacie się z graczami, którzy bardzo często podbijają stawkę przed flopem. Nie koniecznie świadczyć to musi o posiadaniu przez niego dobrej karty startowej. Być może jego strategią jest tylko wygrywanie ciemnych? Może się tak zdarzyć, wtedy trzeba zaryzykować i wejść do gry nawet ze słabymi kartami, a jak się później okaże i tak wygramy pulę danego rozdania, gdyż otrzymamy ciekawe karty wspólne.

Zatem z jakimi parami wchodzić do gry w Heads-upach? Przede wszystkim powinny to być pary oraz as + dowolna karta, a już najlepiej as + dowolna karta w tym samym kolorze. Stawia to nas teoretycznie w roli faworyta.

Dlaczego warto wchodzić z parą? Dlatego, że często po ujrzeniu kart wspólnych na flopie okazuje się, że nie dostajemy karty nawet do pary (np. w przypadku ręki 67). Mając parę na wejściu jesteśmy już o krok przed rywalem. Z kolei as + dowolna karta w kolorze dają nam większe prawdopodobieństwo na trafienie koloru.

Bądź agresywny

Wielu graczy, którzy „dorobili się” fortun na grze Heads-up to gracze, którzy posiadają wrodzoną agresję do gry w pokera. Częste podbijanie, operowanie większymi stawkami sprawia, że nasz przeciwnik upewnia się w przekonaniu, że mamy przez dłuższy okres czasu szczęście i często pasuje, oddając nam tym samym swoje „ciemne”. Nie możemy tylko raisować bo w pewnym momencie może się to skończyć dla nas źle. Musimy tutaj połączyć agresywność z ciągłym zmienianiem prezentowanego przez nas stylu gry.

Osobiście gdy na którymś pokerroomie trafie na początkującego gracza, donkey, fish. Staram się w takim momencie bardzo często podbijać (mając nawet słabe karty) gdyż wiem, że jeśli nasz rywal jest na big blindzie będzie pasował myśląc, że mamy już na wejściu bardzo dobre karty. Traci tym samym „ciemne”, które wędrują do naszego stacka. Proste? Polecam spróbować, niektórzy nie mają zielonego pojęcia o grze jeden na jednego, co bardzo łatwo można wykorzystać.

Blefuj i… blefuj…

Nie jest to prosta sprawa, a już na pewno nie jest to taktyka, której można nauczyć się w kilka godzin. Sposób blefowania powinniśmy opierać na obserwacji gracza, z którym aktualnie prowadzimy rozgrywkę i na tej podstawie odpowiednio się zachowywać.

Blefów nie możemy również nadużywać, gdyż stanie się to łatwym łupem dla naszego rywala i bardzo szybko pożegnamy się z częścią naszego stacka. Kiedy blefować? Dobre pytanie, odpowiedź można znaleźć w pierwszym zdaniu tego akapitu. Odpowiedź tę można również znaleźć w poszczególnych etapach rozgrywki. Najczęściej powinniśmy blefować na preflopie oraz flopie.

Blef na preflopie:
Jeśli gracz, z którym gramy podbił, podbijmy kilkakrotnie, w 70% przypadków rywal powie: „pass”. Róbmy to jednak umiejętnie, i, podobnie jak wyżej, bez schematów. Schematyczna gra w krótkim czasie wyzeruje nasz bankroll i pozostanie nam jedynie możliwość następnej wpłaty.

Blef na flopie:
Jeśli o mnie chodzi najczęściej staram się oszukać rywala, wtedy, gdy pojawi się tutaj para. Jest to sytuacja, w której teoretycznie możemy mieć już trójkę a nawet karetę, taką myśl staram się wnieść w rozum rywal ostro podbijając. Postaraj się ułożyć swoją strategię jeśli chodzi o blefowanie, znacznie ułatwi Ci to rozgrywkę w niektórych momentach.

Idź na całość

Kiedy skorzystać z klawisza ALL-IN i wnieść cały stack do rozdania? Na pewno wtedy, kiedy posiadamy mało żetonów, wtedy posiadając dowolną parę nie bójmy się zagrać za całość. Wielu graczy myśli wtedy w ten sposób, że chcemy ich oszukać wchodząc z czymś słabym, przez co traktują nas jako łatwy łup. W rzeczywistości jest jednak inaczej.

Gdy następuje odwrotna sytuacja czyli nasz rywal wchodzi ALL-IN, mamy o wiele więcej żetonów, co robić? Sprawdzać? Tylko wtedy, gdy posiadamy dobrą rękę np. A+dowolna karta czy parę, nawet stosunkowo mizerną (33,44). Nie jesteśmy wtedy ustawieni pod ścianą.

Podsumowanie

Mam nadzieję, że ten krótki, powyższy tekst, zastanowi Was nad grą w trybie Heads-up. Zanim podejmiecie jakąkolwiek decyzje, przypomnijcie sobie fragment tego artykułu, i zastanówcie się, czy Wasz jest dla Was opłacalny, czy jednak może okazać się opłakany w skutkach. „Jeden na jednego” to prestiżowa rozgrywka, grając dużo tym sposobem być może kiedyś spotkacie się ze sławami tego typu rozgrywki w największych turniejach na Świecie.