Roland Garros – przegląd turnieju

French Open jest drugim wielkoszlemowym turniejem w roku kalendarzowym. Turniej ten traktowany jest jako nieoficjalne, miedzynarodowe mistrzostwa świata w grze tenisowej na nawierzchni ceglanej. Turniej organizowany jest przez Francuski Związek Tenisa i jest rozgrywany na kortach ziemnych imienia Rolanda Garossa w Paryżu.

Turniej rozgrywany jest rok rocznie na przełomie maja i czerwca. Od 2006 roku turniej rozgrywany jest przez 15 dni. Rozpoczyna się w niedzielę. Z racji tego, że niedziela jest dniem wolnym od pracy, mecze niedzielne są wybierane pod kątem atrakcyjności. To właśnie wtedy możemy obejrzeć największe gwiazdy światowego tenisa – graczy najwyżej rozstawionych.

W przeddzień rozpoczęcia turnieju, a więc w dniu, w którym rozgrywana jest ostatnia runda kwalifikacji, rozgrywany jest także turniej pokazowy z udziałem tenisistów i tenisistek. Wszystko w celu zbiórki pieniędzy na cele charytatywne.

13 lat temu został wdrożony także turniej tenisowy deblowy rozgrywany w drugim tygodniu turnieju – The Legend Trophy.

Historia Roland Garros

W turnieju tym biorą udział zawodnicy, którzy zakończyli już karierę i zapisali się na kartach rozgrywanego turnieju głównego French Open. Zaproszone gwiazdy traktują ten turniej z przymrużeniem oka i bardzo często bawią zgromadzonych kibiców.

Turniej French Open rozgrywany jest od 1927 roku na obiekcie im. Rolanda Garossa w Paryżu. Jest to kompleks kortów, który liczy 19 obiektów. Oprócz dwóch największych aren, pozostałe zostały ponumerowane od 1 do 17. Co ciekawe na korcie numer 13, który uważany jest za pechowy, nie rozgrywane są żadne mecze.

#football-bonus#

Największą areną dostępną w tym turnieju jest kort im. Phillipe’a Chatriera – obiekt ten pomieścić może 15 tysięcy widzów. Kort nazwany został na część byłego prezydenta Francuskiej Federacji Tenisowej (FFT) oraz Miedzynarodowej Federacji Tenisowej (ITF). Patron zmarł w 2000 roku, rok później otrzymał nazwę, która obowiązuje po dziś dzień.

Drugim pod względem wielkości obiektem jest tutaj kort im. Suzanne Lenglen i pojemności 10 tysięcy miejsc.

Warto zaznaczyć, że 3 kort jest w stanie pomieścić ‘jedynie’ 3.700 widzów. Podczas każdego turnieju za obsługę odpowiedzialne jest kilka tysięcy osób w tym blisko 250 dzieci (12-16 lat), które odpowiedzialne są za podawanie piłek. W przeciągu 15 dni trwania turnieju mecze obserwuje blisko pół miliona ludzi.

Nawierzchnia: specyfiką turnieju rozgrywanego w Paryżu jest jego nawierzchnia, nazywana bardzo często ‘mączką’.

Ciekawostka: wraz z rozpoczęciem pierwszej edycji, która rozgrywana była w 1891 roku, aż do 1911 roku, a także w latach 1925-1927 RG rozgrywany był na kortach trawiastych. Podobnie z resztą jak pozostałe turnieje wielkoszlemowe.

W latach 1912-1924 oraz od 1928 roku turniej im Rolanda Garossa rozgrywany jest na kortach ziemnych, które pokryte są skuszoną na mączkę wartstą czerwonej cegły.

Specyfika gry 'na cegle’

Nawierzchnia tutaj zastosowana uważana jest przez tenisistów za najwolniejszą i jednocześnie najbardziej wymagajacą nawierzchnię w całym cyklu rozgrywek. Piłka zaraz po odbiciu zwalnia i odbija się nieco wyżej, aniżeli na innych kortach. Zawodnicy preferujący ofensywny i siłowy styl gry tracą na tych kortach sporo. Wyjaśniać to może dlaczego tak znani tenisiści jak Sampras, Becker czy McEnroe nigdy nie wygrali turnieju w paryskich kortach, wygrywając jednak inne turnieje wielkoszlemowe.

Przełamał się ostatnio Roger Federer, który przerwał swoją niemoc w paryskim turnieju i wygrał ten turniej w 2009 roku pokonując w finale Robina Soderlinga (wcześniej Robin ograł Rafaela Nadala, który na kortach w Paryżu wygrał kolejno 31 spotkań).

Na French Open najlepiej spisują się zawodnicy, którzy dysponują żelazną kondycją i potrafią przez kilka godzin biegać wzdłuż linii końcowej, męcząc jednocześnie rywala długimi wymianami.

Oprócz długich wymian warto wspomnieć także o tym, że w 5 secie nie oglądamy tie-breaka. Mecz rozgrywany jest dopóki jeden z graczy uzyska przewagę dwóch gemów. French Open jest uważany za najbardziej wyczerpujący fizycznie turniej tenisowy na świecie.

Mężczyźni

Na nawierzchni ziemnej od dłuższej czasu przewodzi jeden zawodnik. Mowa o Rafaelu Nadalu, który kocha Paryż i tamtejsze korty traktuje jak drugi dom. Jest to zawodnik, który potrafi kilka godzin bez przerwy biegać po korcie. Wielu zawodników uważa, że jest on w stanie zamęczyć rywala. Często porównywany jest on do ściany, od której piłka za każdym razem się odbije.

Nadal popełnia bardzo mało błędów, gra mocno rotowany serwis i kapitalnie potrafi mijać. Rywale zwracają uwagę szczególnie na bh, który czasem jest wręcz piorunujący.

Kursy na końcowe zwycięstwo Nadala w turnieju są jednak niskie – nie ma się co oszukiwać, Nadal zawsze był tutaj faworytem. W zeszłym roku przegrał jednak spotkanie ze znakomicie dysponowanym Robinem Soderlingiem, który zaskakująco fatwo ograł Hiszpana. W tym roku Rafa zapowiada srogi rewanż.

Jego głównym konkurentem i turniejową ‘1’ będzie Roger Federer. Przewaga psycholigiczna jest w tym roku po stronie Nadal, który ograł na turnieju w Madrycie Szwajcara w dwóch setach 6-4, 7-6. W zeszłym roku było odwrotnie, być może właśnie dzięki temu Federer wygrał RG.

Mocni będą na pewno zawodnicy, którzy dobrze czują się na ziemi. Nie można zapominać o graczach z Hiszpanii takich jak Almagro czy Ferrer. Preferują oni grę na ziemi i wielu zawodników musi na nich uważać.

Gracze, którzy obdarowani są potężnymi serwisami, nie będa mogli wykorzystać swoich wszystkich atutów. Niestety specyfika kortów weryfikuje wielu z nich i już po pierwszych rundach mogą się pakować. Polecam również zainwestowanie grosza w Łotysza Ernesta Gulbisa, który złapał wiatr w żagle i ostatnio prezentuje bardzo dobry tenis. Kursy w chwili obecnej na jego zwycięstwo są w granicach 50-60. Jeśli skorzystamy z forBET, będziemy w stanie ustrzelić dobrego green’a.

Kobiety

Wśród kobiet ostatnio furorę robi Francuska Rezai, która wygrała turniej w Madrycie, pokonując w finale starszą z sióstr Williams. Zawodniczka ta zaprezentowała się znakomicie w Madrycie, grała bardzo mocno, piłka odbijana przez nią wielu zawodniczkom sprawiała masę problemów. Jeżeli dyspozycja ta zostanie utrzymana do paryskiego turnieju, będziemy mogli obejrzeć Rezai, kto wie, może i okolicach ćwierćfinałów.

Nie można zapominać o siostrach Williams, które na każdym turnieju są groźne. Jeśli jest to jeszcze turniej wielkoszlemowy to tym bardziej.

Do tenisowej karuzeli powróciła Justine Henin, która również gra znakomity tenis. Kto wie, może i ona zawojuje w tym roku paryskie korty.

Bardzo słabo spisywała się ostatnio nr 3 światowego tenisa Karolina Woźniacki. Problemy ze stawami sprawiły, że dwa ostatnie turnieje skończyły się dla niej równie szybko, jak się zaczęły.

Nie wydaje mi się, aby ktokolwiek inny mógł wygrać ten turniej. No chyba, że któraś z zawodniczek złapie przysłowiowy ‘dzień konia’ i zacznie grać przez 15 dni jak z nut. Nie wymieniłem Agnieszki Radwańskiej, ale po tym, co ostatnio pokazała na turnieju w Madrycie, nie jestem przekonany do niej w ogóle. Owszem umiejętności są spore, nie przekłada się to jednak na efekty.

Emocje, kupony, wielkie wygrane!

Kibiców i graczy czekają 2 tygodnie ślęczenia przed telewizorem i przed livescorem. Bardzo wiele osób podczas turniejów wielkoszlemowych gra tzw. pociągi, które często zawierają nawet 50 zdarzeń. Kursy, mimo tego, że niskie, dają jednak pokaźne AKO. Pamiętajmy jednak o tym, że takie kupony wchodzą bardzo rzadko i nie należy ich grać często. Lepiej skupić się na kilku meczach danego dnia i wygrać mniejszą ilość pieniędzy.

Szczególnie polecam rozpatrzenie underów gemowych takich zawodników jak Ferrer, Nadal czy Federer, którzy pierwsze rundy będą chcieli przejść jak najmniejszycm nakładem sił. Powodzenia!